Zeilreisverslagen CWO zeillessen demarage

CWO zeezeilen bij zeilschool Demarage oftewel een kennismaking met de zee.

Vorig jaar, het was ergens in mei, zat ik in de zon op een terras aan het Scheveningse strand. De zon deed haar best om ongemerkt ieder aan de zon blootstaand lichaamsdeel te veranderen in een vrolijk rode kleur. Met een flinke bries op de achtergrond, tuurde ik uit over zee en liet mijn gedachten gaan naar de welbekende leegte die het turen met zich mee kan brengen. Daar op zee voer een zeilschip. Ze leek klein, maar dat kan de afstand geweest zijn. Het zeiljacht voer met de zeilen strak in de wind; het schip sterk hellend alsof het met haar laatste krachten zich voor omslaan wilde behoeden. Buiswater knalde over het dek zodra de boeg van het jacht zich in een onwillige golf boorde. Spectaculair. Dat leek me ook wel wat, dacht ik nog door de leegte heen.

30 mei 2011 – Willemstad – Warm en zonnig – Wind West 3
Ik heb me ingeschreven voor een drie daagse zeezeiltocht/ les voor het CWO1 certificaat bij zeilschool Demarage in Dinteloord. Met een vers opgelopen zeilvirus van een botter tocht door zwaar weer een paar maanden eerder, sta ikaan de kade met ontzag naar de grote van het zeiljacht te kijken die de komende drie dagen mijn thuis zal zijn. Op afstand lijken ze toch veel kleiner. We zijn met drie zeilschepen deze reis en elf opvarenden. Een mengeling van instructeurs, enthousiastelingen, cursisten en liefhebbers. Ons zeiljacht de Demarage, wordt bemand door Jasper als instructeur en Aad, Rein en ik als bemanning en cursist. Na een straffe bak koffie steken we met alle schepen van wal en varen op de motor richting Hoek van Holland. We hebben wind tegen dus we laten Her Otto’s uitvinding het werk doen en genieten ondertussen van het mooie weer en de rust op het water. De sfeer is prima aan boord en de eerste niet op te schrijven moppen en opmerkingen, zijn al langs gekomen. De lunch gebruiken we tijdens het varen en is uitgebreid en smaakt uitstekend. Inmiddels zijn we in de buurt gekomen van Hoek van Holland en varen we met de Genua op. Na wat gespit door kaarten en de wateralmanak, blijkt dat we zonder overleg met de haven autoriteiten het ruime sop mogen kiezen. De golven beginnen al wat toe te nemen in de haven mond. Zodra we buiten zijn gaat het grootzeil omhoog en de motor uit. De stilte wordt enkel door de golven, wind en ons zelf onderbroken: we varen op zee. Ik sta aan het roer als we langs het terras varen waar ik een jaar eerder zat. Ik had gelijk en zou het nog meer krijgen !

De windrichting zit tussen ruime en halve wind in en de Demarage vaart met ongeveer zes knopen richting Scheveningen. Zon, wind en water; we komen zo rood als een kanarie aan in Scheveningen,aangestaard door een vloot van schepen die klaar lagen om de dag erna aan een wedstrijd te beginnen. De honger begint inmiddels al aardig op te komen dus gaan we met z’n allen de boulevard op om, uit kijkend over zee, het avondeten op te zoeken.
We besluiten om volgende dag aan de wind richting IJmuiden te varen met een windkracht 4.

31 mei 2011 – Scheveningen – Bewolkt – Wind Noord West 4 a 5 bft
Na een comateuze slaap, als gevolg van teveel frisse zee lucht, maken we ons na een uitgebreid ontbijt op om de haven te verlaten. Nu is de haven van Scheveningen bekend (berucht ?) om zijn golven in de haven ingang bij NW. De boeg van ons jacht heeft al snel moeite haar hoofd boven water te houden. We draaien de zee op. Nu is windkracht 4 tot 5 bft niet zoveel denk je. Het is een stevige tegen wind op de fiets of een wind waarbij je de lijntjes van je tent misschien nog even naloopt. Op zee is dit anders. Al snel helt het schip onder een hoek van 30 a 40 graden. De hele boot wordt opgetild en gedraaid door de golven van 1,5 meter. Je kijkt zittend aan boord, drie meter naar beneden naar het water en houd je zo goed mogelijk vast. Een tripje in de kajuit om een tafel vast te zetten wordt een uit de hand gelopen kermis attractie waaraan menig pretpark een fortuin zou verdienen. Dit is inderdaad spectaculair. De grote van het schip neemt steeds meer af naarmate de zee hoger wordt. Er schijnt plotseling zon door de wolken net op het moment dat het zuster schip op vijftig meter afstand aan lij zijde voorbij vaart. Een prachtig gezicht van een sterk hellende boot die zich door de golven ploegt. Iedereen is onder de indruk en het wordt wat stiller aan boord. Na een uur of zes door de zee zwoegen, komen we aan in IJmuiden. Iedereen is gesloopt en zwaar onder de indruk van de reis. Met de kramp nog in de handen van maar even aan het roer staan ga ik op de bank in de kuip liggen en tel de meeuwen.
Na een gezellige avond en een goede maaltijd in een strandrestaurant wordt besloten om de volgende dag om 7.15 te vetrekken om maximaal gebruik te kunnen maken van het tij. Dat wordt sterke koffie.

1 juni 2011 – IJmuiden – Bewolkt – Wind Zuid West 3
Het is vroeg op deze laatste dag. We zullen in één keer naar de thuishaven Dinteloord varen. Dus we zullen flink door moeten zeilen. Na een fors ontbijt staat iedereen klaar voor een lange dag. Al snel merken we dat wind en golven een stuk minder sterk zijn dan de dag ervoor. Ondanks het spektakel van gisteren, is iedereen opgelucht dat de zee en wind zich een beetje inhouden. Zodra we de haven uit zijn gaan de zeilen omhoog. Al snel loopt de snelheid op en gaan we een twijfelende zon tegemoet. De Demarage vaart rustig over de kleine golven en gebruikt ieder zuchtje wind om vooruit te komen. Het weer wordt steeds zonniger, helaas neemt ter compensatie hiervan de wind steeds meer af. De motor wordt bijgezet. De sfeer aan boord is relaxed en we varen een zon overgoten Hoek van Holland binnen. Het verschil met de dag daarvoor kan niet groter zijn geweest. De reis is haast dromerig. Warme zon, rust op het water en een koele bries. Vlak voor we thuis zijn kunnen we de zeilen nog hijsen op het Haringvliet. Met voor de windse en ruime windse koersen, varen we op Dinteloord af. Na bijna twaalf uur zeilen en op de motor varen lopen we Dinteloord binnen. De koppies zo rood als wat. Moe maar wel met het antwoord op de vraag: het was inderdaad spectaculair!

 

Paul de Ruiter