Reisverslagen algemeen demarage

Klant:
Quirijn Fabrie

Datum:
10-10-2010


Zeilboot gezocht!

Na vele jaren voor het eerst weer eens met vrienden te hebben gezeild, begon het toch enorm te kriebelen om ook zelf een boot te hebben. Echter, een boot voor de wind te laten varen is geen grote kunst. Om veilig te kunnen manoeuvreren tussen de beroepsvaart, de vele andere hobbyisten op het water, door drukke sluizen heen en dan ook nog krasvrij een box in-en uitvaren… ja, het is een kunst die je toch moet worden bijgebracht. Na een gedegen CWO traject gevolgd te hebben bij Demarage Zeil Centrum ging ons dat uiteindelijk goed af, maar nu moest het ook worden afgemaakt. Kortom: op zoek naar een eigen zeilboot.

Als je op internet kijkt zie je duizenden boten te koop staan en dat is, sinds de financiele crisis begon, eigenlijk alleen maar meer geworden. De verkopersmarkt werd een kopersmarkt. Een ieder die dus dacht nu eindelijk een fatsoenlijke boot te kunnen kopen voor een redelijke prijs had de wind dus in de zeilen, zou je zo denken.
Na ruim anderhalf jaar intensief speuren en keuren zijn we wel heel wat wijzer geworden:
de havens zijn sterk vervuild met vieze, slecht onderhouden boten. Je moet een volhouder zijn en een beetje hulp krijgen om de krenten uit de pap te halen, om het kaf van het koren weten te scheiden.
Het is ons gelukt, maar we hebben wel een paar leuke objecten gezien. Van de honderden die we op internet hebben gezien, hebben we er in totaal ruim 40 boten bezocht (o.a. Dufour, Jeanneau, Dehler, Friendship, Elan, Beneteau, Albin, Bavaria s, Van der Stadt etc). Hieronder volgt een kort verslag van de zoektocht waarin ik de 6 besten er even heb uitgelicht.

Zonder de bezitters van de boottypen die hieronder worden genoemd te tekort doen, de basiskwaliteit van het type zeilboot wil ik niet in twijfel trekken. De staat van onderhoud, prijs/kwaliteit en ook de verhalen eromheen maken dat een boot acceptabel is of niet.

Dufour 2800

Dit was onze eerste boot die we serieus bekeken, nadat we een veel te dure Feeling 286 hadden bezocht. Een ruime boot voor zijn lengte met een in 2000 nieuw ingebouwde motor. Zou moeten lopen binnen een handomdraai. De boot zou goed onderhouden zijn en regelmatig uit het water zijn gehaald. Laatste keer was iets langer geleden, zo n 4 jaar.
Bij de proefvaart liep alles voor de wind, maar het starten van de motor toen we de haven wilde binnenlopen had wat voeten in aarde: ergens moest eerst kortsluiting gemaakt worden om de motor te starten. Wel lastig als je ineens in een urgente situatie zit. Over dit puntje hadden we snel overeenstemming: de motor zou worden bekeken en reparatiekosten worden gedeeld.
Bij het checken op de wal (de boot lag al 3 dagen droog) bleek dat de vochtmeter van Jasper door het rode veld heen schoot en tegen het paaltje bleef tikken: de huid van het onderwaterschip was zo nat als een spons. Voorzichtige schatting van de droogtijd: >1 jaar. Dat was niet de bedoeling, want we wilden binnenkort zeilen. Uiteindelijk bleek dat de boot 9 jaar niet uit het water was geweest en dat was te merken. We hebben vriendelijk afscheid genomen.

 

Jeanneau Rush 30

De boot lag al een tijdje in de verkoop en de makelaar wilde er graag vanaf. Ik kreeg de sleuteltjes en mocht het verder even bekijken. Na de sprong te hebben gewaagd, belandde ik dan toch droog op deze schone boot. Alles spik en span, te mooi om waar te zijn eigenlijk, want ik had al zeker 10 boten bekeken die te vies waren om zonder overall te betreden. Wat me als leek opviel was de verstaging die massief was (rod rigging, zo werd mij later verteld. Voor de echte wedstrijd boten, omdat gewone verstaging te veel rekt…). Binnen leek alles perfect. Wel rook het erg vochtig. Na een tijdje rond te hebben geneusd, kon ik me niet van de indruk ontrekken dat er iets scheef stond: Het plafond was als het ware ingedeukt, zeker zo n 5 cm. Verder was het mooie zitkussen aan bakboord nat en liep het water achter de kussens naar beneden. Buiten scheen wel de zon, dus waar dat water nu vandaan kwam bleef een raadsel… Ik had zo n idee dat het plafond wel eens de boosdoender zou kunnen zijn. Een gevoel van onbehagen dat ik niet alles zag wat er mis was, maakte zich van mij meester.
De boel heb ik weer afgesloten en met een atletische sprong ben ik weer op de steiger beland.
De makelaar wilde het graag gelijk even rond maken:
”Eerste boot? Dan heeft u hier iets fantastisch te pakken: snel, wendbaar en stabiel. Het onderhoud is werkelijk prima. Zijn de kussens nat ? Dat is raar, want vorige week was ik nog op de boot. Ja, hij ligt wel ver van de kant, maar de boot ernaast is voor de opstap. Was die weg ? Oh ja, die is verkocht…. Is het plafond ingezakt ? Dat kan niet ! Nou, dat hebben al die boten van die leeftijd wel vaker, na zo n 15 jaar gaat dat altijd gebeuren. Geen probleem.”
We hebben afscheid genomen en we zouden nog bellen. Na ruggespraak gehouden te hebben met Demarage was de reactie van de makelaar gewoon grappig: ”Dit is belachelijk, u praat met een expert en nu gaat de koop niet door? Het plafond is niet ingedeukt, de plafondbekleding is hooguit los. En dat vocht: ik zie geen lekkage! Wat moet ik nu als makelaar? U vertrouwt mij niet en ik verkoop dus per saldo geen boot !”. Inderdaad, als nieuwkomer op de botenmarkt ben je niet per definitie dom…
We hebben afgesproken dat hij de boot maar aan een andere blijde onnozele koper moest zien te verkopen…

 

Jeanneau Attalia

Blij en direct vol goede moed zie ik een Jeanneau Attalia liggen. De juiste lengte en diepte en een motortje dat mooi loopt. Mijn vrouw is duidelijk minder enthousiast. Het interieur was wat minder… In mijn optimisme sla ik de waarschuwing van mijn echtgenote zoals het hoort in de wind en tegen beter weten zetten we de boot op het droge: deze boot moet en zal het zijn. Uiteindelijk is het interieur toch doorslaggevend om de boot uiteindelijk niet te nemen, want de kussens, wandbekleding koelkast en fornuis kunnen gelijk de container in. De ramen zijn uitsluitend om wat vaag lichtschijnsel door te laten, want erdoorheen kijken kon je niet. De geschatte refitkosten, door Demarage, zouden de helft van de aanschafprijs bedragen. Gelukkig luister je dan toch naar een deskundig extern advies (en voortaan ook naar je echtgenote die vaker gelijk heeft dan je denkt…).

 

Victoire

Gesterkt door deze ervaring gaan we naar Hoorn. Daar ligt een mooie Victoire 933 op ons te wachten. Inderdaad een mooie stabiele boot. De eigenaar heeft het onderhoud altijd door een mannetje uit de haven laten doen. Die had ook de gereviseerde motor ingebouwd. Die zat er pas 4 jaar in. Buitenkansje dus? Meneer zeilde vooral over het IJsselmeer, maar ging ook graag even naar Engeland. Vorige eigenaar was zelfs tandarts geweest, alsof dat garant zou moeten staan voor de kwaliteit van de boot en onderhoud…
Binnenin was alles donker en je moest vooral op de tast te werk gaan, het lichtje was nameijk defect. Ineens had ik een onderdeel van de kachel in mijn handen: die was kapot en alleen een gloeispiraaltje moest worden vervangen. Dan de boel weer vastschroeven en klaar is Kees. Meneer was vooral mooi weer zeiler, dus daarom had hij er al die tijd niets aan gedaan.
Even de motor starten. Nadat de rook een beetje was opgetrokken zag mijn echtgenote dat het water zwart gekleurd was, alsof iemand een paar liter olie in het water had gekiept. Inmiddels een stuk wijzer, reageerde ik direct en zag de wolk ook langzaam wegtrekken. Hmmm… dat is raar… Dat vond de eigenaar zelf ook, maar het mannetje had hem pas nog verzekerd dat alles in orde was.
Duidelijk minder blij dan voorheen gingen we nog even voor de vorm de zeilen checken. Zo goed als nieuw natuurlijk, maar meneer zijn broer had het net vorig jaar gepresteerd een scheur erin te maken. Meneer had nog geen tijd gehad om het te maken, maar hij wist wel een adresje waar ze heel goed werk leverden voor een schappelijk prijsje.
We hebben afscheid genomen en we zouden nog mailen… Hoorn is wel een leuk plaatsje ook als je geen boten zoekt. Dat hebben enkele duizenden die dag ook ervaren. Eindelijk zijn we dan weer thuis.
Toen maar een mooie Bavaria 30 , bij Demarage Zeil Centrum gehuurd om eens een weekje te kunnen zeilen, want een eigen boot zit er niet in deze zomer. Wat een verademing is dan een mooie boot. Totally in love hebben we genoten van de tropische week in Augustus 2009 op de Bon Chance.
Toen hebben wij ook afgesproken dat we voorlopig niet meer zouden kijken, want mijn echtgenote vond mijn gedrag lichtelijk obsessief worden. Als er boot voor ons is, dan vinden we die heus wel. Daar was ik het mee eens en ik heb zeker een week niet op internet gekeken…

 

Elan 31

Om de afkickverschijselen te verzachten ben ik dan toch voorzichtig gaan kijken. En zie daar, nog zo n plaatje! Dit keer een Elan 31. Op internet wordt je snel wijzer over de bouwmethode en het schijnt ook een goede werf te zijn.
Deze boot ligt ook lekker dichtbij: op zo n kleine 2 uur rijden… Wij zijn te vroeg en de eigenaar te laat. Kortom, de haven hadden wij al bestudeerd en wat vermoeid, maar toch naief blij klimmen we aan boord. Het blijkt dat de spinnen de boot tot hun eigendom hadden verklaard. Dikke joekels produceren mooie webben en laten ook veel vallen. Er was dit jaar nog niet mee gevaren; het huwelijks bootje was gestrand, dus deze zeilboot moest weg. Van binnen was alles heel fraai met nieuwe kussen, nieuwe ramen, mooie apparatuur, werkelijk heel mooi. De boot was in eigen beheer afgebouwd en beter kon je niet hebben, toch?
We willen niet over 1 nacht ijs en we gaan nog maar eens kijken. Ja, de spinnenpoep is wel smerig, maar dat kan je wegpoetsen. De motor loopt als een zonnetje. Uiteindelijk besluiten we dan maar een keuring te doen. We spreken af dat de boot dan wel schoon en vaarklaar is, want de keuring duurt langer dan een uur en we willen een juiste indruk krijgen. De eigenaar vraag zich af waarom een keuring zo lang moet zijn… Uiteindelijk is hij overtuigd een vrije dag te nemen, want de boot moet op de kant en daarna gaan we proefvaren… ja, op de motor en ook zeilend.
Jasper en ik zijn al vroeg op pad en gelukkig is de eigenaar er ook. De boot is op het droge en het ziet er niet nog net zo smerig uit als voorheen. Gelukkig is het laminaat in orde.
Jammer dat de topverlichting niet OK is, want de boot is echt langer dan 7 meter… Een driekleurenlicht kunnen we altijd nog monteren, dus dat mag de pret niet drukken.
In het water wordt het pas echt leuk. Voordat we gaan varen, trekt de expert eerst alles open van binnen. Diep weggestopt in het vooronder ligt zo n 100kg ballast om de punt te verzwaren: ander klapt de boot zo op het water bij golven… Ook aan bakboord achter een schot ligt 80kg aan loodstaven verstopt om de boot vlak te houden… De motor start niet: accu leeg. Via een hulp accu krijgen we de boel aan de praat. Om de accu op te laden, blijven we maar even op de motor varen. Ondertussen ook de zeilen erbij: mooie set De Vries. Dan stopt de motor er mee en zeilend gaan we verder: de brandstof is op. Zeilend aanleggen gaat goed (de expert is ook een goede zeiler!), motor ontluchten en een jerrycan diesel doet wonderen. Lichtelijk onthutst over de gang van zaken, geef ik nog een rondje weg in het cafe aan de haven. In mijn gedachten ben ik al bezig met hoe ik dit thuis vertel…Jasper helpt mij bij het verwerkings proces tijdens de terugreis.
sAvond om 22.00 kom je moe en niet voldaan thuis. Ik stop ermee. Zelfs een mooie boot weten ze nog om zeep te helpen. We blijven gewoon huren…

 

Het lukt om twee weken niet te surfen. Dan toch maar weer eens gekeken. Hmmm… een mooie Van der Stadt, maar de makelaar heeft ruzie met de eigenaar die ergens in Zuid Europa verblijft. Laat dus maar zitten…

Wauquiez Gladiateur

Dan een Wauquiez Gladiateur. Veel staan er niet te koop van dit model, maar er wordt op websites vol lof overgeschreven. Er zijn ongeveer 300 van die boten gebouwd en het is een zware stevige constructie. De eigenaar moet wegens acute gezondheidsredenen verkopen: de boot is te zwaar om te hanteren en de kids te klein om het over te nemen. Bij de eerste bezichtiging was ik al onder de indruk en heb direct een afspraak gemaakt om mijn echtgenote mee te nemen. Ook deze boot ligt ver weg, dus het moet nu wel een keer de moeite waard zijn. Gelukkig, ook zij is blij verrast met wat ze aantreft. Zonder probleem krijg ik het keuringsrapport dat bij de aankoop 2 jaar eerder werd opgesteld. Ik overleg met de expert die het rapport destijds opstelde en hij kent de boot uiteraard nog. Hij is destijds zelf een paar dagen mee gezeild om de boot naar Belgie te varen met een windkracht 6 en kent de boot dus ook uit ervaring. De expert is nog steeds enthousiast. Is dit de krent uit de bekende pap? De vernieuwingen die in de laatste 2 jaar zijn aangebracht met de garantiebewijzen door erkende bedrijven, alles compleet in orde. We gaan niet over een nacht ijs: een eerste korte proefvaart, en dan nog een hele dag met een collega die een ervaren zeiler is. Het is de buitenkans waarop we hebben gewacht en we hakken de knoop door. Sinds november 2009 zijn we nu trotse bezitter van de Wauquiez Gladiateur en liggen op een gezellige plek aan het Volkerrak.
Nu kijken of we de hond nog enthousiast kunnen krijgen… Vorig jaar rende ze al weg als ze maar een steiger zag, maar inmiddels zitten de eerste tochtjes erop en het gaat goed!

 

Met veel dank aan Jasper, zeilcentrum Demarage.

Ruud.