Afgelopen winter hebben we het definitief besloten,

We gaan zeillessen volgen en een zeilboot kopen. Het moet wel een leuke hobby zijn,dat kan niet anders in onze ogen. Er zijn een paar praktische problemen zoals het feit dat we eigenlijk nog nooit zelf gezeild hebben en dat we dus niet weten wat bij ons past, maar dat mag het plan niet stoppen. De uitdaging is een zeilinstructeur vinden die ons niet uitlacht nu we een les willen plannen terwijl het ijs nog dik op het IJsselmeer ligt. Als ik de telefoon neerleg met Demarage is de keus wel gemaakt, wat een enthousiaste vent joh…, leuk we gaan zeilen.
Nu een boot kopen. Het kijken naar een eigen schip is net zo leuk als het zeilen zelf blijkt. Na wat oudere schepen bekeken te hebben in de lengte die we zoeken, stappen we even aan boord van een Jeanneau 49, absoluut zonder de serieuze intentie het schip te kopen. Het laat ons niet meer los, zullen we een bod doen? De markt is niet goed, wie weet… Om een lang onderhandelingsverhaal kort te maken: we gaan les nemen op ons eigen schip! Een kennismaking met een bijzonder mens volgt,en we genieten van de grondigheid en de bereidheid alles desnoods 10 keer uit te leggen zonder een teken van ongeduld. Na een achttal lessen en het CWO 1 diploma op zak, zijn we de vorige les zelfs bij een lichte windkracht 7 het “slijkgat” bij Stellendam uit geweest. Niet voordat het schip in de ogen van de instructeur zeewaardig was overigens, daarover viel niet te onderhandelen. De hoogtepunten van de lessen voor ons ? De uitnodiging mee te varen met een “rondje Rotterdam”, de positieve en professionele instelling van iedereen. Oh ja, en het moeten beloven dat we ook zelf tussen de lessen door gaan varen, ook al is dat soms spannend. Op naar het volgende plan: een aantal dagen naar de Belgische kust.

Met vriendelijke groet,

Quirijn Fabrie